Misschien is dit gewoon een mooi plaatje maar voor mij is het onderdeel van een 15 ha. groot kunstwerk dat onder constructie is. Het is een geruststellende gedachte voor mijn ego dat het nooit af zal zijn omdat de levende Tuinkunst nu eenmaal aan groei onderhevig zal blijven en/of dat het ook dood kan gaan. Tegelijk is tuinkunst geen natuurbeheer en blijft de factor mooi afgemeten in menselijke waarden het uitgangspunt.
Misschien is dit gewoon een mooi plaatje maar de bewuste keuze voor met een open hart bloeiende, geurende en biologisch geteelde rozen maakt dit een feest voor zoveel bestuivende insecten. Per dagdeel hoor je een andere roos bezocht worden als ware het een festivalterrein. Het is maar net wanneer de roos de kostbare nectar beschikbaar laat komen en hiermee de bestuivende insecten lijkt uit te nodigen. Met een open hart…hoe mooi kan samenwerking dan zijn!
Misschien is dit wat we zien, horen, ruiken en ervaren. Tegelijk barst het onder de grond van het leven. De levende bodem is de gezonde basis van het levende kunstwerk. Als tuinbaas vertrouwen op de zelfredzaamheid van de natuur en haar processen. Hierin blijft (bio)diversiteit de drijvende kracht. Hoe complexer het gewas, zoveel complexer zal het bodemleven zijn en zoveel groter de veerkracht van het systeem en het biotoop.
Waarnemen en geduld opbrengen waarmee ik mezelf dagelijks het grootst denkbare kado doe.
Verwondering…
diversiteit is de kracht
